ย้อนกลับไปหลายขวบปีนานมากแล้ว น่าจะเกิน 30 ปีเห็นจะได้ แต่ยังจำเหตุการณ์วันนั้นได้ดี วันนั้นเป็นวันเสาร์ที่ตรงกับวันเด็กแห่งชาติ ตัวผมยังเป็นเด็กตัวกระเปี๊ยกชั้นประถมต้นอายุประมาณ ป.1หรือป.2 นี่แหละ ที่โรงเรียนมีการจัดกิจกรรมวันเด็ก มีพี่ๆนักบินจากกองทัพอากาศนำเครื่องบินเล็กบังคับวิทยุไปบินโชว์ที่โรงเรียน สมัยนั้นเป็นเครื่องบินไม้ใช้น้ำมันเป็นเชื้อเพลิง เสียงดังกระหึ่มมาก แต่บินได้แค่ตุ่ยๆ แต่คุณรู้ไหม 30 กว่าปีมาแล้ว ผมยังจำภาพเครื่องบินลำนั้นได้เลย จำได้แม้กระทั่งสีและรูปร่าง เป็นความประทับใจฝังเข้าไปในใจกลางสมองทีเดียว ด้วยความเป็นเด็กก็ได้แต่เพียงคิดรู้ว่าเครื่องบินบังคับวิทยุสมัยนั้นแพงมากๆ แต่ซักวันหนึ่งต้องมีเป็นของตัวเองให้ได้ผ่านมาอีกเกือบ 20 ปี หลังจากเรียนจบก็ได้บรรจุเข้ารับราชการทันที พอมีเงินเก็บนิดหน่อยก็มีโอกาสได้ไปทัวร์เฉียดๆ กรุงเทพ แถวนครปฐมและอยุทธยาให้บังเอิญว่ารถที่นั่งไปเที่ยว ได้วิ่งผ่านร้านเครื่องบินเล็กบังคับวิทยุ ภาพความทรงจำสมัยเด็กวิ่งกลับมาทับถมจนสมองทนไม่ได้ มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก รู้แต่ว่าวันนี้ถ้าไม่ได้กลับไปที่ร้านแห่งนั้นคงเสียใจไปอีกนาน พอถึงที่พักก็นั่งรถโดยสารย้อนกลับมาที่ร้านขายเครื่องบินบังคับทันที ในใจก็ไม่ได้คิดว่าจะมีเงินซื้อเพราะรู้ว่ามันแพง แต่พี่เจ้าของร้านใจดีมากๆ อธิบายเรื่องหลักการบินเครื่องบินบังคับวิทยุหรือที่นิยมว่าเครื่องบินRC ซึ่งย่อมาจากคำว่า Radio Control อธิบายจนเข้าใจว่าการบินเครื่องบินเล็กแม้ว่าจะเป็นเครื่องบินบังคับวิทยุ อย่าเข้าใจผิดว่าเป็นของเด็กเล่นนะครับ มันของผู้ใหญ่เล่นเลยทีเดียว เพราะเด็กไม่มีตังค์ซื้อแน่ๆ การจะบินกับเครื่องบินประเภทนี้ก็แบ่งชั้นของนักบินเหมือนนักบินเครื่องบินจริงๆ เช่นเดียวกัน ต้องเริ่มฝึกจากเครื่องบินพื้นฐานที่เรียกว่าเครื่องบินฝึกหรือเทรนเนอร์ก่อน บินเป็นบินชำนาญแล้วจึงค่อยขยับไปเป็นเครื่องบินสเกลที่มีรูปร่างเหมือนเครื่องบินจริงๆ หรือใครจะกระโดดไปเล่นเครื่องบินเจ็ตซึ่งเป็นเครื่องบินที่บินผาดโผน รุนแรง และรวดเร็ว ก็ว่ากันไปตามฝีมือที่พัฒนาขึ้น
โชคดีที่ในวันนั้นที่ร้านขายเครื่องบินมีเครื่องบินโฟมใช้แบตเตอรี่เป็นตัวขับเคลื่อน เหมาะสำหรับเอามาฝึกบินเพราะราคาไม่แพง ก็เลยมีโอกาสได้เป็นเจ้าของเครื่องบินบังคับสมใจ กลับถึงบ้านที่สุราษฎร์ธานีด้วยความที่บินไม่เป็น ฟังเขาสอนมาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ปรากฏว่าบินไฟท์แรก ทั้งประหม่า ทั้งตื่นเต้น ผลการบินนะหรือครับเครื่องบินพังตั้งแต่ปล่อยให้เครื่องบินเหินขึ้นฟ้าตั้งแต่ไฟท์แรกเลยครับ ตัดสินใจยังงัยก็ต้องบินให้เป็นให้ได้ กัดฟันสั่งซื้อเครื่องบินลำใหม่มาอีก โดยให้ทางร้านจัดส่งมาให้ทางไปรษณีย์ พร้อมทั้งสอบถามวิธีแก้ปัญหาจากการบินที่ไม่ประสบความสำเร็จของลำแรก ลำที่สองได้มาปรากฎว่าทำการบินได้ดีขึ้น เครื่องบินบินสูงมาก เกือบถึงเมฆเลย แต่ในที่สุดเครื่องบินก็หลุดวงจร หายไปไหนก็ไม่รู้ หาไม่เจอ เป็นอันว่าลำที่สองทำให้ประสบการณ์บินดีขึ้น ถึงแม้ว่าเครื่องบินจะหายก็ตาม ตัดสินใจ เอาวะ ยังงัยก็ไม่ยอมแพ้ เก็บเงินสั่งเครื่องบินลำใหม่ พร้อมพยายามสอบถามเทคนิคและปัญหาการบินจากร้านมาให้มากที่สุด จนได้เครื่องบินลำที่สามนี่แหละครับ ที่ทำให้ผมติดโรคการบินงอมแงมมาจนถึงวันนี้ แต่ลำที่สามก็อยู่กับผมไม่นานก็พังไปอีกเหมือนกัน เครื่องบินมันไม่เหมือนรถหรือเรือ ถ้าพลาดมี 2 อย่างให้เลือกเท่านั้น ไม่พังก็หาย แล้วมือใหม่ไม่มีประสบการณ์ แถมไม่มีพี่เลี้ยงหรือครูยืนสอนอยู่ข้างๆ คุณว่าจะไปรอดได้ซักกี่น้ำกันเชียว
แต่พอมีประสบการณ์การบินที่มากขึ้น เพราะลำที่สาม ผมสามารถนำมาใช้บินได้หลายไฟท์อยู่เหมือนกัน เรียกว่าพอรู้ทางแล้วละ สามารถไปบินโชว์ได้บ้างเล็กน้อย ทั้งๆที่ไปหัดบินช่วงแรกๆ ต้องแอบไปไม่ให้ใครเห็น อายเขา พอเริ่มบินเป็นก็กล้าบินโชว์ พอบินโชว์ก็มีคนอยากได้บ้าง นั่นแหละครับผมถึงกล้าพูดได้ว่าผมเป็นคนแรกที่นำเครื่องบินบังคับวิทยุเข้ามาขายในสุราษฎร์ธานี จากเครื่องบินโฟมใช้แบตเตอรี่ก็เริ่มพัฒนามาเล่นเครื่องบินน้ำมันกัน ได้อรรถรสในการบินมากขึ้น เพราะเครื่องบินแรงขึ้น เร็วขึ้น แต่เครื่องบินน้ำมันก็มีข้อเสียคือก่อนบินก็ต้องมีการตรวจเช็คปรับจูนไม่แตกต่างกับงานเตรียมการบินของเครื่องบินจริงๆ เลย เพราะพลาดไม่ได้ ตังค์ทั้งนั้น บินเสร็จก็ต้องมาทำความสะอาดตรวจเช็คกันอีกที ไม่ค่อยสะดวกสบายเหมือนเครื่องบินไฟฟ้า แถมเครื่องบินน้ำมันก็ต้องใช้รันเวย์ที่กว้างและยาวกว่าด้วย
จนถึงวันนี้ผมก็เลยกลับมาเล่นเครื่องบินบังคับวิทยุที่ใช้เชื้อเพลิงไฟฟ้าจากแบตเตอรี่อีกครั้ง เพราะระบบกลไกมีการพัฒนาขึ้นมาเร็วมาก มีศักยภาพในการบินที่อาจจะพูดได้ว่าใกล้เคียงหรือเหนือกว่าเครื่องบินที่ใช้น้ำมันด้วยซ้ำถ้าคุณมีเงินจ่ายซื้ออุปกรณ์ดีๆ รับรองเครื่องบินน้ำมันก็สู้ไม่ได้ แถมมีข้อดีของเครื่องบินไฟฟ้าคือ ไม่ต้องง้อรันเวย์ก็ได้ เพราะเครื่องบินน้ำหนักเบา ลงในสนามหญ้าเอาก็ได้ ไม่ต้องมาเตรียมงานทั้งก่อนและหลังขึ้นบินเหมือนเครื่องบินน้ำมัน ถึงวันนี้เป็นเวลาอีกร่วม 15 ปีแล้วที่ผมได้บินเครื่องบินของตัวเอง ปัจจุบันก็มีเครื่องบินส่วนตัวหลายลำ ไปบินแทบทุกวันที่สะดวก เปิดสอนการบินฟรีให้คนที่สนใจมานับไม่ถ้วน สอนลูกศิษย์ให้สร้างเครื่องบินบังคับวิทยุเอง จนไปทำร้านขายบอดี้เครื่องบินบังคับวิทยุก็หลายคน ต้องขอขอบคุณพี่ๆ นักบินกลุ่มที่มาบินจุดประกายเมื่อครั้งวัยเยาว์ที่แม้แต่ชื่อหรือหน้าตาผมจะจำไม่ได้ แต่มันเป็นความทรงจำที่สุดวิเศษสำหรับวัยเด็กจนตายของผมทีเดียว โดยเฉพาะเครื่องบินไม้ลำนั้น
และอย่านึกว่าวันนี้ผมบินเก่งแล้วจะไม่พลาดนะครับ ตั้งแต่เครื่องบินตกที่ลาว ผมเองก็ทำเครื่องบินตกมา 2 ลำแล้ว สาเหตุนะรึ ความประมาทล้วนๆ ประมาทที่ไม่ตรวจเช็คเครื่องก่อนบิน ก็บอกแล้วว่าเครื่องบินมันไม่เหมือนรถหรือเรือ ถ้าขึ้นไปบนฟ้าแล้วไม่มีสิทธิ์ใดๆ ที่จะแก้ไข ดังนั้นต้องเตรียมเครื่องบินให้พร้อมที่สุดสำหรับการบิน ส่วนฝีมือการบินต้องไปฝึกกันข้างหน้าบนท้องฟ้า แล้วการบินจะสนุก ตื่นเต้น เร้าใจ ก็เหมือนการทำธุรกิจนั่นแหละครับ ปัญหาที่มี มีทั้งปัญหาที่ควบคุมได้ และปัญหาที่ควบคุมไม่ได้ ถ้าเราสามารถควบคุมปัญหาที่สามารถจัดการได้ โอกาสความล้มเหลวของธุรกิจก็จะน้อยลง แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสล้มเหลวซะทีเดียว ที่เหลือก็ต้องอาศัยฝีมือกันบ้างแล้วละ แต่ถ้าเรามีธงคำตอบว่าต้องสำเร็จ สุดท้ายเราก็ต้องประสบความสำเร็จอยู่ดี
เมื่อถึงจุดหนึ่งของการบินเครื่องบินบังคับวิทยุในกลุ่มของผม หลายๆ คนก็ไปต่อยอดการเล่นพารามอเตอร์หรือร่มบิน โดยเล่นกันมาตั้งแต่ประมาณ 10 กว่าปีที่แล้ว แต่พารามอเตอร์มันมีชีวิตมีร่างกายของเราเข้าไปร่วมเสี่ยงด้วย จะเล่นโดยไม่เรียนรู้จริงจังกับครูผู้มีประสบการณ์แบบที่ผมเล่นเครื่องบินบังคับวิทยุคงไม่ได้แน่ๆ ผมยังจำวันที่ช่วยผลัดกันวิ่งลากเชือกเพื่อดึงให้ร่มพาร่างของเพื่อนเหินขึ้นไปบนฟ้าได้ เพื่อฝึกพื้นฐานการบังคับร่ม และเพื่อให้คุ้นเคย ไม่ตกใจ ไม่ประหม่า และให้คุ้นกับการลอยขึ้นสูงๆ เพราะหากบินจริง ตัวคนเดียวลอยเท้งเต้งอยู่บนฟ้า ไม่มีใครช่วยใครได้แน่นอน ลากร่มเหนื่อยลิ้นห้อยกันเลย แต่สนุกและประทับใจมาก เมื่อเราขึ้นไปลอยอยู่บนฟ้า แล้วจะรู้ว่านกมันรู้สึกอย่างไรเวลามันบิน นี่ซิมุมมองเบิร์ดอายของจริง จนถึงวันนี้ก็มีพรรคพวกเพื่อนฝูงหลายคนพัฒนาตัวเองขึ้นมาเป็นครูสอนบินพารามอเตอร์ตั้งแต่เบสิคเริ่มต้นจนสามารถบินเดี่ยวได้ หรือใครจะแอดวานซ์ด้วยก็ไม่มีปัญหา แต่ไม่อยากแนะนำให้ใครนำร่มบินไปเล่นเป็นกีฬาแบบผาดโผน เพราะร่มบินแม้ว่าจะมีความปลอดภัยสูง แต่ถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาผลของมันก็รุนแรงไม่น้อยทีเดียว เพื่อนๆในวงการบางคนก็พัฒนาไปไกลถึงขั้นทำพารามอเตอร์ขายในราคาไม่แพงด้วยก็มี ถ้าใครสนใจเรียนรู้ทักษะการบินร่มบินหรือพารามอเตอร์ก็ติดต่อเข้ามาได้ ถ้ารวมกลุ่มกันมาเรียนได้จะยิ่งดีมาก เพราะจะได้ช่วยเหลือกันได้ยามฝึกลากร่ม ไม่ต้องเป็นทหารเราก็สามารถบินได้ แถมบินได้แบบอิสระอย่างที่ใจต้องการ ส่วนใครที่ชอบกีฬาเครื่องบินบังคับวิทยุก็โทรมาคุยกันได้ที่โทร. 089-025-9929 สอนบินให้ฟรีครับ แต่ต้องมีเครื่องบินเป็นของตนเองด้วย จึงจะบินเป็นได้เร็ว
มีเรื่องเล่าขำๆ ใครจะเชื่อว่ามนุษย์เรานี้ยืนอยู่บนดินแท้ๆ อยู่ๆ จะมีเครื่องบินวิ่งมาชนเอาได้ แต่มีจริงๆ เป็นเพื่อนรุ่นพี่ผมเอง วันนั้นพี่เขาเมานิดหน่อย แต่โดนบังคับจากนักเรียนใหม่ให้ช่วยเฟริสท์ไฟท์ เครื่องบินให้ พี่เขาก็ปฏิเสธเสียงแข็งยังงัยก็ไม่บินเพราะเมาอยู่ แต่สุดท้ายไม่รู้แพ้ใจตัวเองหรือทนคำอ้อนวอนไม่ได้ ก็นำเครื่องขึ้นบิน ก็บินได้โดยปลอดภัยดี แต่ตอนนำเครื่องลงไม่รู้ตาลายหรืออย่างไรนำเครื่องบินลงมาชนตัวเอง ผลนะหรือครับ ต้องไปเย็บที่โรงพยาบาลตั้งหลายเข็ม แต่ที่น่าขำคือทั้งหมอและพยาบาลตกใจกันใหญ่นึกว่าเครื่องบินจริงๆ ตกลงมาชนเข้าให้ หวิดวุ่นวายทั้งโรงพยาบาลขึ้นหน้าหนึ่งไปแล้ว ดีแต่ว่ารู้ว่าเป็นเครื่องบินบังคับเสียก่อน ไม่งั้นขำไม่ออกกันแน่ๆ เห็นไหมครับ ที่ว่าเมาไม่ขับ ไม่ได้อันตรายเฉพาะการใช้รถบนถนนนะครับ แม้แต่ของเล่นบังคับวิทยุก็อันตรายไม่น้อยเลยทีเดียว
สนใจกีฬาเครื่องบินบังคับวิทยุอยากรู้หลักการบินเบื้องต้น ก็คลิ๊กไปดูได้ที่ เว็บฝูงบินอาร์ซี เว็บไซต์สำหรับผู้รักกีฬาการบินเครื่องบินบังคับวิทยุ
ข้อมูลโดย
ก้าวหน้าดอทคอม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น